Hakkında

10 yıldan fazladır blog tutuyorum. Daha önce de her hatıra defteri seven çocuk gibi günlük tutmuştum. Ama bir gün sevdiğim biri onu çok saçma bulup yırttı. Hala içimde derin bir kin. Her neyse. Bu güne kadar blog yazdığım siteler msn space, my space, blogcu, onpunto, blogger. Ve nihayetinde wp. Burayı o kadar sevmiyorum şimdilik ama blogger’a gıcık olduğum  ve beleş baldan tatlı olduğu için biraz takılacağım. Müsaadenizle.

Ankara, Mamak doğumluyum. Çocukluğumu, ergenliğimi ve gençliğimi Samsun köprüsünden geçen arabaların içinden yansıyan sözüm ona mutlu silüetlerden biri veya güneye, kuzeye, doğuya ve batıya göç eden göçmen kuşlardan kimisi veyahut evimizin önünden akan derenin getirdiği kırık oyuncakların ilk sahibi olmak isteyerek geçirdim. Babam çok acayip bir adam annem ziyadesiyle sıradan. Onların ne en büyük ne ortanca ne de en küçük çocukları değilim. 5 kardeşin en küçükten bir sonraki diye tanımlanmaktayım. Evimizin en belirgin özelliği bahçesindeki varilde büyüyen ayva ağacıydı, kimsenin aklına gelmeyecek şekilde, beklenmedik büyüklükte ve lezzette meyveler verdi bize, kuruyup gitmeden önce sürüyle. Onun dışında sıradan bir gecekondu diyip geçeceksin. Çok da gerek yok gecekondu hayatı güzellemeye. Böcekler, rutubet, akan dam ve küf işte. Bir kaç okula gittim sayılır, hiç bir yaralı parmağıma işemeyen bazı şeyler öğrendim. Pamukta fasulye büyütmekten birincilik aldım, Mondros mütarekesinden sınıfta kaldım. Kanserden ölen bir öğretmenim, zengin piçi diyebileceğim bir platoniğim, iki kankam, üç beş de okuldan firar skandalımla o konuyu kapadım. İki kitap yazdım birisi siminya.blogspot.com sitesinden derleme, ikincisi derlemelerden derleme. Kendi adıma yazdığıma pişman olmadım. Gelecekte okuyup lan bunları ben mi yazdım diyene dek onlar benim güzel anılarım. Şimdi bir mağazada kibarca adıyla satış elemanıyım, kabacasını bilirsin işte. Böyleyken böyle.