Köpek gibi çalışıp kraliçe gibi yaşayan!

 

Sultan yenge salonumuzda anneme övünüyordu “Been astsubay oğlanın anasıyım! Teeee Avusturyalara  gelin gitmiş kızın da anası benim! Been kayseri’nin enn güzel pastırmasını yapan şarküteride çalışan damadın kaynanasıyım!” Bunları çocukları eczanede kalfa, hapiste mahkum, cebeci’de gündelikçi olan yeteneksiz çocuklara sahip annemi ezmek için saydırıyordu. Annem “maşallah anam gözümüz yok” derken biraz daha içine kaçıyor, yarattığı algıdan etkilenip Sultan yengenin ailesini Dünya’nın en mükemmel ailesi sanıyordu. “Fransız kralı biraz akıllı olsaydı pekala bizim efendinin kahyası olabilirdi” diyen köle misali. Her öğlen artık nereye geçiyorsa şöyle bir geçiyordum uğradım diyerek bize uğrayıp günlük böbür ihtiyacını gideren Sultan yenge, çayını höpürdete höpürdete pişkin ve vakur şekilde kendi sınıfından birini ezerek Türkiye’yi özetliyordu. Övünmek için başarı değil ezebileceğin biri yeterlidir bu ülkede. Zaten gerçekten başarılı olanlar övünmez, övülmekten de hoşlanmaz. Buralarda kendini başarılı görmek için için bir rahme, ırka, penise veya baba parasına sahip olman kafidir.

Böceğinden, balinasına her canlıya default yüklenmiş çocuk yapabilme yetisiyle övünür kimisi. Bir aksilik çıkmazsa içgüdüsel olarak kolaylıkla yapabildiği cinsel birleşme sonucu eniklemeyi ANAYIM BEN ANA! gürültüsüyle doğurmamış ve doğurmayı tercih etmemiş hemcinslerine, doğurduklarına, doğurmadıklarına tokat gibi savurur sık sık.  Haklı çıkmayı, öncelik tanınmayı, kutsallaşmayı hedeflediği yerde cümlelerine BİR ANNE OLARAK diye başlamasından tanırsın onları. Haksız olduğunu söyleyen kadınlar da çocuksuzsa şayet anne olmasını çekemiyorlardır elbette. Kıskanmasın çalışsın onun da olur ;);) Sosyal medya biolarında parmak sallayan, namusluyum ben aloo vurgulu bir ANNE! Karşılar sizi. Boldla. O kadar çok belirtir ki bunu seksi insanlığı kurtarmak için yaptığına ikna olur, mecburen saygı duyarsın bu mübarek rahme. O döllenebilen bir rahmin sahibidir haddini bileceksin! Herkes haddini bilecek!

Doğduğundan beri en iyi yapabildiği şey balgamını hakkkhh puuukh diyerek kaldırım taşının tam ortasına muntazaman yapıştırabilmek olan adam ise ırkıyla övünür. O da haklı bir yerde, balgamla övünmek hoş olmaz. Dünya’nın en beleş başarısıdır ırk. Kılını bile kıpırdatmadan kucağına düşmüştür. Türk övün, yat övün, kalk övün. Kahvede okey atıp haber bülteni seyrederken sunucu muştular “Nasa Plüton’a uydu yolladı” Bunu bir küçümseme alır, aman bir kibir. Kehribar sarısı, cuvara kokan dişlerinin üstündeki ayran bulaşmış bıyığını burarak “yav bu gavurların da heç işi gücü yoh” der. “He valla” der masa ahalisi “boş işler bunlar” Hiç! Türklükten ala iş mi var? Ayrıyetten bu büyük başarıya ek olaraktan çükü de var aşağıda! Çükün başarılarına değinmeyeceğim bile. Breh breh. Başarı kere başarı. Hiçbir şey yapmasına gerek yok artık. Hem türk hem çük! Haakkk Pukh

Bunların en korkuncu da -ki bu örnekleri de yanına alarak devam ettikleri için- parayla ve nüfusla bir yere gelen kifayetsiz muhterislerdir. Onları mecmualarda bir başarı hikayesi olarak okumadığımız bir gün yok gibidir. Hangi özel doktorlar eşliğinde doğup, hangi sımsıcak evlere götürüldükleri, hangi sağlıklı gıdalarla büyüyüp, hangi özel okullarda eğitildikleri, ailelerinin soyadıyla hangi işlere kabul edildikleri, hangi nüfuslu cemiyet ortamlarında fink atıp gelecekleri için yol yaptıklarından bağımsızmış gibi gösterilen  “şansa inanmıyorum başarının sırrı çok çalışmak J” röportajlarını okuyup dururuz.  Ayaklarına biri, ellerine diğeri, saçlarına öteki, kıçlarına beriki bakım yaparken onlar mikrofona kraliçe gibi yaşamak için köpek gibi çalıştıklarını iddia ederler. Öyle bir hömkürürler ki mikrofona korkudan inanırsın. Etraflarında aşçıları, temizlikçileri, ütücüleri, dadıları dolanırken “biz titiz hanımlar J” replikli reklamlarda oynarlar. İş hayatının karmaşasından bıkıp kaçtıkları küçük özel zevklerinden biri yatla mavi turdur ANLAYAMAZSINIZ.  Kimimiz; hem okumuş, hem çalışmış, sayfalarca ders kitabı ezberlemiş, sss, dds, mks, öss, ygs, lys, kpss ne varsa atlattığı yılların sonunda kendini sosyal medyalarda #50binÖğretmenAtamaBekliyor hastagi kasarken bulur, kimimiz o da eğer şanslıysa Yozgat Aşağıdomalaklar köyünde öğretmen olup lojmanında yufka arası çökelek yerken, baba parasıyla kalifornia instütüt of dı arts harvırd bizınıs sıkuul of enimeyşın okuyan hömücüğün buralara nasıl tırnaklarıyla geldiğini anlattığı ve kıyamet gibi alkışlandığı show programını izler. Sussan gönül razı değil söylesen“meyve veren ağaç taşlanır ;)” taş olur çalınır kafaya. İşiyle ilgili eleştiri yapamazsın “yersiz eleştiri kıskançlık belirtisidir ;)” Anten takarsın.

Sultan yenge şişinme kalemlerinde “benim kızım bi çay demler o biçim bu çay da çay mı bea” noktasına kadar gelmişti. Annem garibim de bana laf getirmemek için durumu çayın nemiyle, suyun kireciyle falan açıklamaya çalışıyordu. Esasen bu kez Sultan yenge haklıydı. Az önce mutfakta içine bolca mushil katılmış bir çayın tadı biraz değişik oluyordu doğruya doğru.